Mężczyźni są z Marsa

Krasnal zgłębiał dziś temat "skąd się biorą dzieci". Szczęściem zainteresowanie nie obejmowało procesu poczęcia, a logistykę wzrostu od wielkości grochu do rozmiarów arbuza.

Mama: Mamusie noszą dzidziusie w brzuszkach. Ale tylko mamusie. Tatuś nie może mieć dzidziusia w brzuszku (choć oczywiście niektórzy wyglądają, jakby mogli i nosili, ale tu już się nie wdawaliśmy wyjaśnienia)

Krasnal (triumfalnie): Wiem. Chłopcy mają dzidziusie w głowach.
M: W głowach?! I którędy te dzidziusie później wychodzą?
K: Nie wychodzą. Te dzidziusie zostają tam na zawsze.

Całkiem możliwe. Może stąd biorą się tzw. wieczni chłopcy;-)

Konfucjusz

Krasnalek, dziedziczący po kądzieli umiejętność potykania się na równej drodze o własne odnóża, przy okazji kolejnej z potencjalnych katastrof zwerbalizował ważną życiową prawdę. Droga do prawdy przebiegała mniej więcej tak:

MAMA: Trzymaj mnie za rękę, bo zlecisz.

KRASNAL: Sam. Ja sam.

M: Trzymaj, proszę, to bardzo wysokie schody.

K: Nie!!! (140 decybeli). Sam, ja sam!

M (technika odwrócenia):  Złap mnie za rękę, bo JA się potknę i spadnę. Musisz się mną teraz opiekować.

K: Dobze. !??!?!***!!??!***!??!?!!!! ŁUP (potknięcie z impetem)

Dobze, ze mnie jednak tsymałaś. Się potknąłem, a się nie psewróciłem. (Głęboki oddech i namysł)

JAK SIĘ CŁOWIEK POTKNIE, A KTOŚ GO TSYMA ZA RĘKĘ, TO SIĘ NIE PSEWRÓCI.

Ot co. Prawda.